Zondag 8 juni was voor mij de dag van de sprinttriathlon in Amsterdam. Vorig jaar heb ik daar ook aan mee gedaan, maar toen had ik de eer om bij de Eredivisie te starten. Deze ging voor mijn gevoel zo slecht dat ik hem dit jaar over wilde doen.
In de ochtend werd ik door Jos en Jeske van der Velden opgehaald om naar Amsterdam te gaan. Helaas wat regendruppels op de ramen, maar er is altijd hoop dat het droog is tijdens de wedstrijd. Aangekomen bij het Sloterparkbad hebben Jeske en ik onze spullen opgehaald en zijn weer in de auto gestapt om richting de wisselzone te gaan. Deze was iets verder weg dan gedacht en daardoor toch wat later aangekomen dan bedacht was.
Snel mijn plek opgezocht en kom er dan achter dat mijn fiets niet onder de buis door past. Huh, zo groot ben ik nou ook weer niet, dus maar hopen dat de buurvrouwen eerder het water uit zijn dan heb ik iets meer ruimte. Alles klaar gelegd, pak aan getrokken, brilletje en badmuts op en op naar de start. Watertemperatuur was redelijk, maar ga pas 2 minuten voor de start het water in. Aangezien ik geen held ben bij de start ben ik aan de zijkant gaan liggen. Daardoor maak ik wat meer meters, maar voorkom dan wel dat ik wat paniekerig word. Na 750 meter zwemmen via het trappetje er uit. Pak uittrekken verloopt niet volgens plan en daardoor geen snelle wissel. Gelukkig was de buurvrouw al vertrokken, dus fiets was snel gepakt.
Vervolgens het fietsparcours op, deze was al bekend van vorig jaar en dat was een voordeel. Het ging echt super en heb onderweg nog kunnen genieten van de andere deelnemers. Leuk om te zien wat een verschillende mensen er mee doen, met hele dure, gestylde fietsen, maar een stadsfiets zie je ook.
Na iets meer dan 20 km terug naar de wisselzone om aan het lopen te beginnen. Benen voelen meteen zwaar en moet moeite doen om een ritme te vinden. Van de wisselzone naar het wat drukker bezochte gedeelte lijkt een eeuwigheid te duren. Maar eindelijk zie ik Jos, Wouter en Hans staan en dat geeft een boost om verder te gaan. Na 2,5 km heb ik het gevoel dat het eindelijk lekker gaat en na het laatse keerpunt lukt het zelfs om nog wat te versnellen.
Uiteindelijk ga ik met 1:24:30 op klok over de finish en dat is 5 minuten sneller dan vorig jaar. Een voldaan gevoel dus!
Bij de finish op Jeske gewacht en daarna met Jos, Wouter en Hans nog even wat gedronken. Daarna richting wisselzone om mij om te kleden, samen met Theo Voermans terug gedribbeld. Tegelijkertijd samen de wedstrijd even door genomen. Was goed om te horen dat ik niet de enige was die moeite had met het lopen.
Terwijl ik mij omkleed gaat mij telefoon: het is Dennis die vraagt waar ik ben, want er wordt op mij gewacht. Het blijkt dat ik als 2e vrouw bij de masters over de finish ben gekomen. Vol ongeloof ga ik snel verder met aankleden. Omdat de wisselzone te ver weg is, ben ik natuurlijk niet op tijd om op het podium plaats te nemen, maar haal daarna netjes het bosje bloemen op.
De rest van de dag nog genoten van alle andere atleten met als afsluiting in de middag het NK Sprint.
Amsterdam: wat mij betreft tot volgend jaar!
